Ik schreef eerder al over de enerverende ervaringen van mijn Italiaanse vriend in Nederland. Van haring happen tot vet hard fietsen en van koukleumen tot tweerichtingsgesprekken. Gemist? Lees het hier dan nog even terug. Ik beloofde de volgende keer meer interessante Italiaanse observaties. Die volgende keer heeft helaas even op zich laten wachten, maar hier…
Het heeft gesneeuwd als mijn vriend aankomt om mij op te zoeken tijdens de kerstvakantie. Hij stapt naar buiten en weet direct dat hij de verkeerde schoenen heeft aangetrokken. Het vriest – en dat zijn Italianen niet gewend. In de winter zakt het kwik er gemiddeld tot ongeveer nul graden. Veel verder gaat het meestal…
Ik zat eind augustus op het vliegveld te wachten op onze vlucht naar Sardinië. We zouden tien dagen even helemaal niks gaan doen. Dat werd het ook – zelfs een beetje te veel van het goede. Maar met dat verhaal heb ik jullie al eens verveeld. Ik zag al wachtend op de Facebook pagina van…
Op de Italiaanse werkvloer zijn er gemiddeld genomen drie typen werknemer te onderscheiden: kontenkussers, middenmoters en nietsnutten. De eerste categorie steekt zijn nek uit, komt met nieuwe ideeën en probeert zo (volgens de andere twee categorieën) de leidinggevenden om zijn of haar vinger te winden. De tweede categorie houdt zich een beetje op de vlakte…
‘Mag ik ook een beetje wijn?’ vraagt Roberto als we bij mijn schoonouders aan het verjaardagsdiner van mijn vriend zitten. ‘Natuurlijk’ zegt de vader van mijn toekomstige kinderen en geeft de fles door aan zijn neefje van tien. Mijn vork, met daaraan een overheerlijk stukje bistecca, blijft ergens tussen mijn bord en mijn mond stil…
Beloofd, is beloofd. Vorige week zette ik de vijf redenen waarom je vooral wél in Italië zou moeten gaan wonen op een rij, en, zoals al ik al schreef, deze week waarom vooral niet. Dit om de boel in balans te houden en een realistisch beeld neer te zetten van hoe het nou eigenlijk echt…
Ik kom ze overal tegen, voor mijn werk, op mijn tours en gewoon als ik weer even thuis ga buurten; Nederlanders die er van dromen ooit naar Italië te gaan verhuizen. ‘Ik woon in Florence’ wordt op feestjes vaak beantwoord met een ‘wow, wat ge-wel-dig, dat moet heerlijk zijn! Ik ben jaloers!’ Ik denk dan…
Bij mijn vriend op het werk wordt binnenkort 25% van het personeel weggestuurd. Wie dat precies zullen zijn weet niemand. Gezellige boel daar nu dus, zoals je je wel voor kunt stellen. Het komt trouwens niet helemaal als een verrassing aangezien hij een tijdje terug al wat uren in heeft moeten leveren. Die uren worden…
Ik woon al ruim vier jaar in Florence en ik heb nog steeds geen verzekeringen afgesloten. Ik weet het; shame on me. Het is er eigenlijk nooit van gekomen. Het eerste jaar zat ik hier toch tijdelijk en was ik nog in Nederland verzekerd. Dan komt het moment dat je je uitschrijft uit je thuisland…
Ik geef af en toe nog wat privélesjes Engels en ik doe daar vaak een hoop inspiratie op voor deze columns. Zo ook laatst tijdens een les met mijn Napolitaanse studente waarin ze vertelde over haar aankomende vakantie. ‘Ik ben er nog helemaal niet klaar voor; ik moet me nog laten depilare (harsen)!’ Ik reageer…
Dat gevoel dat je eigenlijk nergens helemaal bij hoort. Alsof je op de grens woont tussen het ene en het andere land. In een grensgebied dat nergens deel van uitmaakt en van niemand is. Niemandsland. Verdwaald, thuis en tegelijkertijd vervuld van heimwee, voor het een of het ander. En je nergens echt helemaal bij voelen…
Ik heb over een uur een afspraak met een Poolse meid die ik laatst heb ontmoet. Ze stelde gisteren voor om vanavond pizza te gaan eten. Ik krijg een berichtje: ‘confermato per stasera allora?’ – ‘Gaat onze afspraak van vanavond nog door?’ Ik antwoord terug met: ‘Natuurlijk, ik ben geen Italiaanse hoor!’ Later moeten we…
